ՄԱՀ ԷՏՈՒԱՐՏՕ ՍԵՖԷՐԵԱՆԻ

Ընթացիկ ամսու 19ին իր մահկանացուն կնքեց ազգային բարերար եւ Հայ Կեդրոնի նախկին նախագահ, Տիար Էտուարտօ Սեֆէրեան:

Մարմնի հսկումը եւ յուղարկաւորութեան արարողութիւնը կատարուեցաւ Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ Մայր տաճարին մէջ, նախագահութեամբ թեմիս Առաջնորդ Տէր Գիսակ Արք. Մուրատեանի եւ Ուրուկուայի Առաջնորդ Տէր Յակոբ Արք. Գլընճեանի. մասնակցութեամբ բոլոր քահանայ հայրերուն եւ դպրաց դասին:
Ներկայ էին հանգուցեալին պարագաները եւ մեծ թիւով ազգայիններ, ինչպէս նաեւ տեղացի կարեւոր անձնաւորութիւններ, որոնք եկած էին իրենց յարգանքի վերջին տուրքը ընծայելու այս ազնիւ եւ ազնուական մարդուն:

Այս առթիւ ցաւակցական նամակներ յղած էին Հայաստանի Հանրապետութեան նախագահ՝ Պրն. Սերժ Սարգիսեան, Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս՝ Գարեգին Բ. Կիլիկիոյ Կաթողիկոս Արամ Ա., Հայաստանի Արտաքին Գործոց նախարար Պրն. Է. Նալպանտեան. նաեւ նախկին դեսպաններ Վ. Կարմիրշալեան եւ Վ. Մելիքեան:
Դամբանական խօսեցան ՀՅԴի անունով Պրն. Մարիօ Նալպանտեան, իր հարազատներէնՄաթէոս Վարդպարոնեան, Սօֆիա Էսքալանթէ , Հայ Կեդրոնի նախագահ՝ Պրն. Ալպերթօ Ճերէճեան, Ուրուկուայի Առաջնորդ Տէր Յակոբ Արք. Գլընճեան եւ մեր գաղութի Առաջնորդը՝ Տէր Գիսակ Արք . Մուրատեան:
Բոլորն ալ վեր առին Էտուարտօ Սեֆէրեանի ազգասէր ոգին, համեստութիւնը,բարեսրտութիւնը, հեռու ցուցամոլութենէ եւ անխտիր կերպով մեր ազգային բոլոր կառոյցներուն օգտակար ըլլալու իր գովելի կեցուածքը:

եկեղեցին ներկայ էին ՀՀ դեսպան Հայաստանի Հանրապետության Ալեքսան Հարությունեանը, ՀՀ հյուպատոս Եսթեր Մկրտումեանը, հայկական կազմակերպութիւններու ներկայացուցիչներ եւ համայնքի անձնավորութիւններ:

Ալպերթօ Ճերէճեան իր խօսքին մէջ անդրադարձաւ Էտուարտօ Սեֆէրեանի կեանքի կարեւոր հանգրուաններուն.օրինակ երբ իր ծննդավայր Ռումանիոյ մէջ համայնավարներու օրով ինչքերու բռնագրաւման պատճառով ստիպուեցան Արժանթին գաղթել: Աւելի ուշ Քորրիէնթէս նահանգին մէջ հիմնեցին հիւսուածեղէնի մեծ գործարան մը, միաժամանակ զգալի կերպով զարկ տուին նոյն նահանգի տնտեսական բարգաւաճման :

“Մեծ եղած է Սեֆէրեան ընտանիքի եւ յատկապէս Էտուարտոյի նիւթական ներդրումը մեր գաղութային կեանքի վերելքին, մանաւանդ երբ ան երկար տարիներ ձեռնհասօրէն վարեց Հայ Կեդրոնի Վարչութեան նախագահութիւնը, արժանանալով շրջապատի անվերապահ յարգանքին, շնորհիւ իր մեղմ եւ հանդարտ նկարագրին: Կը ջանար միշտ համերաշխ մթնոլորտ ստեղծել իր շրջապատին մէջ :

1988ին երբ ամբողջ հայ ժողովուրդը ցնցուեցաւ Հայաստանի մէջ պատահած աղիտալի երկրաշարժէն, Սեֆէրեան ընտանիքը մեծ գումարով մասնակցեցաւ մեր գաղութին կողմէ կազմակերպուած օգնութեան աշխատանքներուն:
Ան իր ցուցաբերած վեհոգի եւ բարեսիրական գործունէութեան որպէս վարձատրութիւն արժանացած է Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի եւ Կիլիկիոյ Կաթողիկոսին կողմէ պարգեւատրման. Ինչպէս նաեւ Հայաստանի կառավարութեան կողմէ պարգեւատրուած է շքանշանով՝ առ ի երախտագիտութիւն իրենց նուիրատուութեան, երբ ինք եւ իր քոյրը՝ Տիկ. Ատրինէ Սեֆէրեան Վարդպարոնեան սիրայօժար կերպով տրամադրեցին Պուէնոս Այրէսի Հայաստանի դեսպանատան շէնքը ի յիշատակ իրենց ծնողաց:

Եղած է հիմնադիր անդամներէն Հայաստանի Համահայկական Հիմնադրամին: Միշտ ջատագով եւ պաշտպան եղած է ազգային միասնութեան եւ եղբայրական ոգիին. ինչպէս նաեւ ազատութեան եւ ժողովրդավարական գաղափարներու:

Մօտէն հետաքրքուած է մեր ազգային կառոյցներով, մասնաւորաբար կրթական հաստատութիւններով եւ օժանդակած է կրթաթոշակներ յատկացնելով ուսանողներու:
Ընկերային բոլոր մարզերը զինք կը հետաքրքրէին. գործատիրական, մարզական, ուսման , ընկերային ծառայութեան եւ ան երբեք չէր մերժեր իրեն երկարող ձեռքը:

Քորրիէնթէսի մէջ լոյս տեսնող պարբերաթերթ մը մեծ գովասանքով կ’արտայայտուէր Էտուարտօ Սեֆէրեանի մասին, ըսելով թէ ան ոչ միայն ուշագրաւ գործատէր մը եղաւ իր հիմնած ձեռնարկութեամբ , այլ նաեւ ժամանակ գտաւ մարդասիրական գործեր կատարելու իր միջավայրին մէջ:

Էտուարտօ Սեֆէրեան իր հօր՝ Արտաշէսի նման, որուն անունը անմահացաւ Քորրիէնթէսի մէջ կառուցուած դպրոցի մը ընդմէջէն, լուռ աշխատեցաւ եւ երբեք իր օգնութիւնը չզլացաւ կարիքաւորներուն: Էտուարտօ Սեֆէրեան այլեւս մաս մըն է Քորրիէնթէսի: Յիշենք նաեւ որ իրեն կը պարտին նոյն նահանգին մէջ ծնունդ առած «Մանտիժու» ֆոթպոլի խումբը:

Եւ ես ամբողջացնելով լրագրողին խօսքը կ’աւելցնեմ Էտուարտօ Սեֆէրեան ոչ միայն Քորրիէնթէսէն մաս մըն է, այլ ամբողջ Արժանթինի, հայութեան եւ Հայաստանի:

Եւ եթէ ան իր կեանքի ընթացքին արժանացաւ բազմաթիւ շքանշաններու , կարծեմ բաւարար չէ: Հետեւաբար մեր պարտականութինն է հետեւիլ իր օրինակին:
Յարգանք՝ իր անմահ յիշատակին:
Հանգիստ իր աճիւններուն:”